نبود امنیت شغلی در نمایشگاه‌ها
اصلی‌ترین عامل نبود امنیت شغلی در صنعت نمایشگاهی ایران، نبود یک قانون جامع و فراگیر و به رسمیت شناخته شدن این صنعت است.
به گزارش نمایشگاه بین المللی سنگ ایران، یکی از دغدغه‌های مهم زندگی هر انسان بالغ به‌ویژه در کشور ما که پیش‌بینی شرایط، سخت و شاید امکان‌ناپذیر باشد، امنیت شغلی است که اگر این مورد حل شود، شخص به‌راحتی با سایر مشکلات زندگی کنار آمده و زندگی خوب و کم‌حاشیه‌ایی را طی خواهد کرد، اما برعکس عدم‌امنیت شغلی نه‌تنها باعث افت کارآیی می‌شود، بلکه سلامت فرد را به‌دلیل استرس و اضطراب بیش از حد به خطر می‌اندازد.
وارد بحث تخصصی امنیت شغلی نمی‌شوم که هم در تخصص من نیست و هم براساس شرایط هر جامعه و کشور تعاریف متفاوت دارد.
این روزها که جهان درگیر چالش کرونا شده، بسیاری از مشاغل دچار رکود و ورشکستگی شده و بسیاری نیز کاروکسب خود را از دست داده‌اند. شرایطی که شاید حتی در خواب هم نمی‌دیدند. یکی از فعالیت‌هایی که به‌طور جدی حیات و ادامه فعالیت و کسب درآمد در آن با خطر روبه‌رو شد، فعالیت‌های نمایشگاهی و زیرمجموعه‌های مرتبط با آن است.
فعالیت‌های نمایشگاهی با شروع پاندمی کرونا در جهان عملا متوقف شده و بعد از گذشت چندین ماه هنوز نتوانسته به شرایط قبل بازگردد و هر روز با چالشی جدی با لغو یا تاخیر در برگزاری‌ها به‌ویژه در کشور ما روبه‌رو بوده است، در هیچ جای جهان شاهد پدیده لغو یک نمایشگاه بزرگ آن هم در اصلی‌ترین مکان برگزاری نمایشگاه یک کشور روبه‌رو نیستیم،
مگر در ایران. حال به همین ترتیب باید حدس زد که داشتن امنیت شغلی در کشور ما بسیار کار سخت و شاید امکان‌ناپذیر باشد، چون شما حتی از برگزاری یک نمایشگاه یک‌شب مانده به افتتاح مطمئن نیستید حالا بماند که بخواهید پیش‌بینی کنید در پنج سال آینده وضعیت کسب‌وکار و پیشرفت شغلی شما چه خواهد بود؟
البته شاید فعالان بخش نمایشگاهی به‌دلیل ماهیت این صنعت که زیربنای آن براساس روابط‌عمومی و بازاریابی بنا نهاده شده است، در تغییر شغل خود از بخش نمایشگاه به یک صنعت یا فعالیت دیگر زیاد با مشکل روبه‌رو نشوند و همینطور زیرمجموعه‌های این صنعت از جمله فعالان بخش غرفه‌سازی به‌دلیل ماهیت کارشان امکان تغییر شغل یا رسته کاری برایشان زیاد مشکل نباشد و البته این موضوع هم بستگی به شرایط اقتصادی دارد. به نظر من بیشترین ضربه را در این موضوع سرمایه‌گذاران و صاحبان این صنعت از جمله سایت‌داران، مجریان و غرفه‌سازان خواهند خورد که علاوه بر تعطیلی ناخواسته با معضل از دست دادن نیروهای متخصص و تربیت شده روبه‌رو می‌شوند.
اصلی‌ترین عامل نبود امنیت شغلی در صنعت نمایشگاهی ایران، نبود یک قانون جامع و فراگیر و به رسمیت شناخته شدن این صنعت است. ورود به فعالیت‌های نمایشگاهی در ایران کار بسیار آسان و سهلی است و افراد زیادی بدون داشتن حتی تجربه و تخصص و به‌واسطه یک ارتباط وارد کارشده و علاوه بر اینکه خودشان در کوتاه‌مدت با شکست یا ضرر و زیان روبه‌رو می‌شوند، باعث نابودی شرکت‌های متخصص و باسابقه خواهند شد، چه در بخش مجریان و چه در بخش شرکت‌های غرفه‌ساز، افرادی تازه‌وارد و چمدانی (یعنی بدون هیچ شرکت رسمی یا سابقه پرداخت بیمه و مالیات) با قیمت‌های عجیب و غریب ورود کرده و شاید به ظن خودشان در کوتاه‌مدت سود می‌کنند، اما ضربات جبران‌ناپذیری به این صنعت وارد می‌کنند و در مقابل سایت‌داران نیز مقصر هستند که به‌دلیل کسب درآمد بالاتر به‌راحتی نمایشگاهی را که در چندین دوره ازسوی یک شرکت متخصص و حرفه‌ایی به دوران درآمدزایی رسیده است، به یک شرکت تازه از راه رسیده واگذار می‌کنند و در سوی دیگر، مشارکت‌کنندگان برای فرار از هزینه‌های استاندارد غرفه‌سازی کار خودشان را به افراد متفرقه گاهی با نصف قیمت‌های رسمی واگذار می‌کنند. حال صحبت درباره امنیت شغلی در صنعت نمایشگاهی ایران تا حد یک شوخی تنزل می‌کند.
بررسی امنیت شغلی در صنعت نمایشگاهی ایران کار سختی نبوده و نیست و به اذعان بیشتر فعالان این بخش چیزی به‌نام امنیت شغلی در صنعت نمایشگاهی وجود ندارد. حتی در شرکت‌های بزرگ و باسابقه شاید هیچ عاملی به اندازه شیوع کرونا نمی‌توانست نقایص و مشکلات صنعت نمایشگاهی ایران را برملا کند. بدون شک این صنعت در ایران نیاز به یک پوست‌اندازی کامل دارد و شاید زمان آن رسیده که فعالان و انجمن‌های این صنعت در بخش‌های گوناگون به‌جای تک‌روی و نگاه به منافع شخصی خود، به یک کار و خردجمعی وارد شوند و برای این صنعت شناسنامه رسمی و مورد تایید بگیرند.
امید فدایی - برگزارکننده نمایشگاهی- صمت
