نمایشگاه یازدهم؛ برندگان سومین دوره مسابقه

1397-06-29
.

در سومین دوره مسابقه داستان کوتاه، عکس، کارتون و خطاطی با موضوع سنگ که همزمان با یازدهمین نمایشگاه سنگ ایران برگزار شد نرجس جمشید وند، سینا رسولیان، محبوبه بهاروند، محمد بویری و مهدی پسندیده به ترتیب رتبه های اول تا پنجم را کسب کردند.

به گزارش خبرگزاری سنگ ایران، همزمان با برگزاری یازدهمین نمایشگاه بین المللی سنگ ایران «شرکت نمایشگاهی یکتا سنگ» با همکاری امام جمعه شهرستان محلات و امام جمعه شهرنیم ور، نماینده مردم محلات نیم ور و دلیجان در مجلس شورای اسلامی، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان محلات، فرمانداری و اداره صنعت، معدن و تجارت شهرستان محلات، شهردار و شورای شهر نیم ور سومین دوره مسابقه بین المللی داستان کوتاه، خطاطی، عکس و کارتون با موضوع «صنعت سنگ» را برگزار کرد. در این مسابقه که از تاریخ 1396/7/1 الی 1397/6/31 برگزار شد 128 هنرمند از 25 کشور دنیا حدودا 200 اثرهنری خود را در خبرگزاری سنگ ایران در معرض دید و قضاوت علاقمندان قرار دادند. طبق آمارهای موجود 680000 نفر فقط از طریق سیستم های کامپیوتری از این آثار بازدید کردند و به همین تعداد از طریق تلگرام از این آثار بازدید شد. در مجموع 576164 نفر به این آثار رای دادند. نفرات اول تا پنجم این مسابقه جوایز خود را در مراسم اختتامیه یازدهمین نمایشگاه بین المللی سنگ ایران که در تاریخ 20 مهر ماه سال جاری راس ساعت 15 در سالن اجتماعات نمایشگاه بین المللی سنگ ایران برگزار خواهد شد دریافت خواهند کرد. برای دریافت جوائز حضور نفرات اول تا پنجم در مراسم اختتامیه الزامی است.

نفر اول: نرجس جمشید وند از الیگودرز با سه اثر و 62880 رای

توی یه موزه معروف که کف آن با سنگ مرمر پوشیده شده بود، مجسمه زیبای مرمرینی را به نمایش گذاشته بودند، هر روز مردم از راه های دور و نزدیک برای دیدن مجسمه به آنجا می آمدند و آن را تحسین می کردند. ولی کسی سنگ های مرمر کف پوش سالن را تحسین نمی کرد. یه شب سنگ مرمر کف سالن به مجسمه گفت: این منصفانه نیست! همه پا روی من می ذارن تا به تو برسند و تو رو تحسین کنن! مگه یادت نیست ما هردومون تو یه معدن بودیم؟ این عادلانه نیست من خیلی شاکی ام! مجسمه لبخندی زد و آروم گفت: یادته روزی که مجسمه ساز خواست روت کار کنه، چقد مقاومت کردی؟ سنگ پاسخ داد: آره، آخه ابزارش به من آسیب می رسوند. آخه گمون کردم می خواهد آزارم بده. آخه تحمل اون همه درد و رنج را نداشتم. مجسمه با همون آرامش و لبخند ملیح ادامه داد: ولی من فکر کردم که به طور حتم می خواد ازم چیزی بی نظیر بسازه و به طور حتم قراره به یه شاهکار تبدیل بشم و در پی این رنج، گنج است. پس بهش گفتم: هر چی میخوای ضربه بزن، بتراش و صیقل بده! و درد کارها و لطمه هایی رو که ابزارش به من می زدن را به جون خریدم و هرچه بیشتر می شدن، بیشتر تحمل میکردم تا زیباتر شوم. پس امروز نمی توانی دیگران رو سرزنش کنی که چرا دیگران روی تو پا میزارن و بی توجه عبور میکنن.